مسئولیت نظارت و اداره سیستم‌های آموزشی در کانادا بر عهده دولتهای ایالتی است و به همین دلیل سیستم آموزشی از ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است. معمولا سیستم آموزشی به آموزش ابتدایی، متوسطه (دبیرستان‌ها)، و آموزش عالی (دانشگاه‌ها و کالج‌ها) تقسیم می‌شود آموزش درکانادا تا سن ۱۶ سال اجباری است (به استثناء ایالت‌های انتاریو و نیوبرانزویک که در آنها آموزش تا ۱۸ سالگی اجباری است) و دانش آموزان تا سطح ۱۲ درمدارس ابتدایی و متوسطه آموزش می‌بینند. مدارس خصوصی و عمومی در سراسر کشور وجود دارند و اکثر مدارس ابتدایی و دبیرستان‌ها “عمومی” و به عبارتی رایگان هستند. سال تحصیلی مدارس معمولا از اواخر ماه آگوست یا اوایل سپتامبر آغاز و تا اواخر یا نیمه ژوئن ادامه دارد. اغلب ایالت‌ها و نواحی برنامه پیش دبستانی برای آماده کردن دانش‌آموزان کلاس اول دبستان تدارک دیده‌اند. تحصیلات ابتدایی از سطح ۱ تا سطح ۶ یا ۸ را شامل می‌شود و دانش‌آموزان تحصیلات خود را تا سطح ۱۲ در دبیرستان ادامه می‌دهند. ساکنین کانادا پس از دریافت دیپلم دبیرستان می‌توانند در دانشگاه‌ها و یا کالج‌های کانادا ادامه تحصیل دهند که البته ادامه تحصیل در این مراکز رایگان نبوده و دانش‌آموز بایستی شهریه مربوط به دانشگاه یا کالج مورد نظر را بپردازد. سال تحصیلی دانشگاهی به طور معمول از اواخر آگوست یا اوایل سپتامبر آغاز و تا پایان ماه آوریل ادامه می‌یابد.
سیستم مراقبت‌های بهداشتی کانادا یکی از بهترین برنامه‌های بیمه درمانی همگانی دنیا را فراهم کرده است که خدمات درمانی اصلی شهروندان و مقیمان دائم کانادا را تحت پوشش قرار می‌دهد. هرچند بیمه درمانی یک سرویس ملی است، مسئولیت اجرای آن بر عهده دولتهای ایالتی است و از اینرو ممکن است از یک ایالت تا ایالت دیگر تفاوت‌هایی در آن وجود داشته باشد. برای مثال در برخی از ایالت‌ها تازه‌واردین به محض ورود مشمول بیمه خدمات درمانی همگانی نمی‌شوند (ساکنین اُنتاریو، بریتیش کلمبیا، کِبک، و نیوبرانزویک سه ماه پس از سکونت می‌توانند کارت بیمه خدمات درمانی خود را دریافت کنند) و یا در برخی ایالت‌ها بیمه شونده باید ماهانه مبلغی را بابت بیمه درمانی همگانی پرداخت کند.
بیمه خدمات درمانی دولت رایگان بوده و هزینه‌های مرجعه به پزشک و بستری شدن در بیمارستان، درمانهای اورژانس، بسیاری از آزمایشات پزشکی، اکثر جراحی‌ها، عکس برداری با اشعه ایکس، و اکثر واکسیناسیون‌ها را در برمی‌گیرد. این بیمه هزینه‌های مربوط به خدمات آمبولانس، دارو، دندانپزشکی، عینک، و هزینه‌های طب جایگزین مثل فیزیوتراپی، روان درمانی، طب سوزنی، ارتوپدی و ماساژدرمانی را پوشش نمی‌دهد.
