«یورن اوتزون»، هنگامی که طرح‌های نهایی‌اش را برای شرکت در مسابقه سالن اپرای سیدنی ارسال می‌کرد، هیچگاه تصور نمی‌کرد که در حال قدم گذاشتن در مسیری است که به خلق یکی از زیباترین و شاخص‌ترین بناهای جهان خواهد انجامید. با دارالترجمه انگلیسی کتیبه همراه شوید تا شما را با مشهورترین جاذبه گردشگری استرالیا آشنا کنیم.
امروزه سیدنی، شناخته‌شده‌ترین شهر استرالیا است و قطب اقتصادی و گردشگری این جزیره بزرگ به شمار می‌رود. «اپرا هاوس سیدنی» [Sydney Opera House]، نگینی بر پهنه این شهر بندری، مشهورترین بنای استرالیا است که به عنوان نماد این کشور در همه دنیا طرفداران بسیاری دارد.
داستان این بنای زیبا به ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۵ بازمی‌گردد که فراخوان مسابقه‌ای بین‌المللی برای ساخت تالار اپرای جدید شهر، اعلان عمومی شد. اوژن گوسن [Eugene Goossens]، مدیر کنسرواتوار موسیقی ایالت نیوساوث ولز، شرایطی خاص برای این بنا درنظر گرفته بود. ساختمان اپرا می‌بایست دارای دو سالن مجزا باشد که هر یک بتوانند جداگانه میزبان برنامه‌های متفاوتی باشند. سالن اول ۳۰۰۰ نفر و سالن دوم ۱۲۰۰ نفر گنجایش داشته باشند. ارکستر اپرای کامل، ارکستر موسیقی، اجرای باله، برگزاری همایش، و سایر شکل‌های اجرایی، کاربری‌هایی است که برای این سالن‌ها درنظر گرفته شده است.
طی ماه‌های بعد از ۳۲ کشور جهان، ۲۳۳ طرح به داوری راه یافتند. جایزه نقدی مسابقه ۵۰۰۰ پوند استرالیا بود، اما افتخار ساخت چنین بنایی به حدی بود که تعدادی از بزرگترین معماران جهان در آن شرکت کردند. اما در کمال ناباوری، طرح جوان ۳۷ سالهای برگزیده شد که به هیچ وجه در چنین سطحی شناخته شده نبود.
«یوزن اوبرگ اوتزون» [Jørn Oberg Utzon]، معمار دانمارکی، در سال ۱۹۵۷ به عنوان برنده این مسابقه بزرگ اعلام شد. طرح اوتزون در ابتدا در میان ۳۰ طرح مردود شده افتاده بود، اما «ارو سارینن» [Eero Saarinen] آن را می‌بینند و نظرش را جلب می‌کند. پس از اعلان این خبر، اوتزون در فوریه ۱۹۶۳ دفترش را به پالم بیچ [Palm Beach] در شمال استرالیا منتقل می‌کند تا بر ساخت بنا به طور کامل نظارت داشته باشد.
آنچه بیش از همه این بنا را شاخص می‌کند، نمای بیرونی آن است. ساختار حلزونی‌شکل و سفید آن، که به سوی اقیانوس گشوده شده است، گویی طنین‌انداز صدایی است که تا افق به پیش خواهد رفت. اما چنین ساختاری به لحاظ فنی پیچیدگی‌های بسیاری نیز به همراه دارد. همین پیچیدگی یکی از علت‌هایی است که ساخت این بنا حدود ۱۴ سال به طول کشید و هزینه نهایی آن را به ۱۰۲ میلیون دلار رساند.
مساحت کل سازه ۵۷۹۸ هکتار است که ۲ سالن اصلی، ۵ سالن تئاتر، ۵ سالن تمرین نمایش، ۴ رستوران، ۶ بار، و تعدا زیادی فروشگاه و اتاق‌های اداری را در خود جای داده است. بیش از ۱ میلیون قطعه سنگ گرانیت سوئدی در پوسته بیرونی ساختمان به کار گرفته شده است. ۶۲۲۵ مترمربع شیشه نیز، وظیفه نورپردازی داخلی ساختمان را به عهده دارند.
این ساختمان در نهایت در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۳ توسط ملکه الیزابت دوم در حالی افتتاح شد که خود اوتزون در آن حضور نداشت. او به دلیل اختلافاتی که بر سر اجرا پروژه با دولت استرالیا پیدا کرد، در سال ۱۹۶۶ آنجا را ترک کرده بود. از بیش از ۱۰۰۰ اتاقی که در این ساختمان بزرگ وجود دارد، تنها یکی را کاملا به سلیقه خود اوتزون ساخته‌اند و باقی بنا طی اجرا تغییرات متعددی را به خود دید.
بزرگترین سالن اپراهاوس، با ۲۶۷۰ صندلی، از بزگترین سالهای اپرای جهان شناخته می‌شود. جالب است بدانید که بزرگترین ارگ جهان نیز در این سالن قرار دارد که با ۱۲۰۰ لوله، بیش از ۱۰ سال ساخت آن به طول انجامید.
از جالبترین ویژگی‌های این ساختمان، چرخشی‌بودن تمام سن‌های آن است. ۶۴۵ کیلومتر سیمی که در این بنا به کار گرفته شده، به برگزارکنندگان اجراها امکان می‌دهد که دکورهای مختلفی را به کار بگیرند تا در زمان لزوم آنها را بچرخانند و تماشاگران خود را بیش از پیش هیجان‌زده و غافلگیر کنند.
این بنا در سال ۲۰۰۳ برنده جایزه «پریتکز» شد و در ۲۰۰۷ به فهرست جهانی یونسکو پیوست. زیباترین چشم‌اندازهای سیدنی را می‌توانید از بالکن و رستوران‌های آن تجربه کنید و شبی فراموش‌نشدنی را برای همیشه در ذهن به خاطر بسپرید. «پیتر گیلمور» [Peter Gilmore] از مشهورترین سرآشپزهای جهان است که در رستوران بنلونگ [Bennelong] بر اعتبار اوپراهاوس افزوده است.